. Wolds way             . Cleveland way             . Dales way

                                                                 Het toetje

Woldsway           5 dagen                        128 + 5 kilometer

Toen wij uit Rotterdam vertrokken………………..
De aangenaamste manier om naar Engeland te reizen is nog steeds per boot.
Aangezien de Wolds way bij Hull begint, is het ook logisch om de boot naar Hull te nemen (Kinston upon Hull om juist te zijn)

Hull - South Gave                                     23 kilometer

Van de boot gaat er een bus naar het treinstation en vandaar uit kun je naar alle windhoeken van Engeland reizen.
Voor ons ging het deze keer niet verder dan het volgende station Hessle, waar de route begint.
Je loopt al gauw langs de Humber en onder de grote Humber bridge door.   Iets van de route af is een hulp VVV kantoor, waar we een z.g. accomodationguide kopen, zodat we enigszins weten, waar je kunt overnachten met je tentje.        Nieuw dit jaar zijn onze uitschuifbare wandelstokken.
Hoewel we van te voren geen enkel idee hadden wat voor een zomer het zou worden, zijn deze stokken wel de redding voor deze vakantie geworden, omdat je je een stuk veiliger voelt op natte gladde paden.     De paden zijn smal en bosrijk en dit keer lopen we niet over de toppen van de heuvels, maar een beetje evenwijdig.        Dit betekend niet dat we weinig klimmen en dalen, zodat wij onze kuiten de eerste paar dagen wel voelen.
Na een laatste blik op de rivier trekken wij land in waards.    Ons eerste doel is South Cave om eten in te slaan en te overnachten.

South Gave - Towthorpe Grange             23 kilometer

In de eerste dagen loop ik met een gewicht van circa 15 kilo en mijn vrouw met circa 13 kilo.
Bij mij wordt het gewicht minder, doordat we oploskoffie, thee, spiritus, suiker en campingboter verbruiken.        Omdat Carla de waterflessen draagt ( 3 liter in colaflessen ) neemt in de loop van de dag het te dragen gewicht voor haar af.
Wij lopen vandaag via Market Weighton, zodat we zonder inkopen vertrekken.
Het landschap is lichtglooiend en we lopen op zeer begaanbare boerenpaden, als het pad gemaaid is.        Soms zijn de paden ingezaaid, dan is het wel moeilijk om de juiste weg te vinden.
De kaarten uit de National Trail Guide zijn goed, dus in het ernstigste geval zul je je kompas moeten gebruiken.
Towthorpe Grange is een stoeterij uit de Victoriaanse periode, maar wordt nu gebruikt om ganzen te houden.        Als je niet kieskeurig bent is het aangenaam toeven.

Towthorpe Grange - Tixendale             33 kilometer

Dit is een lange dag en hoewel het droog en zonnig begon, zaten wij algauw tussen de buien.
Als het steeds regent, krijg je problemen met rusten, omdat er nergens een droog plekje is en je snel afkoelt.        Ons brood hebben onder een boom opgegeten, maar echt droog stond je er niet, zodat we snel weer op weg gingen.        Eenmaal voorbij Huggate kwam Fridaythorpe inzicht, daar hebben ze een pub, zodat we eindelijk goed konden rusten onder het genot van een kop koffie en thee.        Het stuk naar Tixendale hebben wij over de weg gelopen, omdat het steeds bleef regenen en wij de modderpaden zat waren.            Gelukkig was het even droog toen wij de tent opzetten.
's-avonds in de pub gezeten en al het leed van deze dag was weer snel vergeten.

Tixendale - Sherburn                             30 kilometer

Het heeft vanochtend nog even gedruppeld, maar voor de rest van de dag bleef het helder.
We starten om 09.30 uur en moesten meteen het dal uitklimmen en de heuvels op.
Hierna konden wij pittig doorlopen tot Wharam le Street.
Helaas is daar de laatste winkel ter ziele, zodat we geen middag eten hadden.
Gelukkig zijn de Engelsen zeer gastvrij en konden wij bij een woonhuis een half broodje kopen.
Hierna weer de paden op en de lanen uit.
Bij Wintrington is de route verlegd en niet duidelijk aangegeven, dus op letten en de kaart gebruiken.
Weer op de route komen wij langs een scharrrelvarkensfarm, dat is weer eens wat anders. 
De vermoeidheid van de eerste dagen zit ons dwars, maar het zicht op je eten geeft weer moed.
Ruim 100 kilometer is 3 dagen is eigenlijk te veel als je je vakantie net begint, omdat dit soort hiking in Nederland niet echt beoefend kan worden.
Gelukkig biedt de Pub "East Riding" het comfort en de rust die wij nodig hebben.

Sherburn - Filey                                     24 kilometer

We lagen al om 22.00 uur in de slaapzakken en hebben goed geslapen.
Na wat mondvoorraad te hebben in geslagen, waren wij om 10.00 uur en route.
Er is veel bewolking, maar de zon schijnt en het is heerlijk wandelweer.
Ondanks dat we laat op waren lopen wij relatief vlot.
De wegbewijzering is hier en daar niet helemaal in orde, zodat wij natuurlijk weer ergens fout liepen.
Het heeft ons minstens een half uur extra gekost, voordat we weer op het juiste pad waren. 
Omdat het ook droog blijft kunnen we beter rusten, waardoor het tempo erin blijft.
Vlak voor Muston kwamen wij een boer tegen, die wel een praatje wilde maken.
Hij vertelde dat er mensen zijn die met honden op dassen jagen, als een soort wedstrijd.
Deze lui stropen het gehele land af om dassen burchten uit te graven.
Verder vertelde hij dat de "stiles" = overstapjes, op zijn land zouden worden vervangen en vroeg hoe het verderop was geweest; ons antwoord "zie boven"
Wij weten inmiddels dat er een survey wordt gehouden, zodat verbeteringen in de lucht zitten.
Om 17.30 uur stapten wij bij de VVV in Filey naar binnen en kregen wij de (gratis !) accomodation guide voor de Cleveland way.
Na inkopen gedaan te hebben bij Safeways (vlak bij het station) zijn we naar de camping gelopen en nemen morgen een dag rust.

        TERUG

Cleveland way                  9 dagen               177 kilometer

Filey - Scarboro                                     20 kilometer

Vanaf de camping is het een paar minuten lopen naar het startpunt van de route.
Het pad loopt langs de kliffen, zodat je rechts over de Noordzee kijkt en links de korenvelden en andere menselijke activiteiten kunt bewonderen.
Er wordt zomers druk gebruik gemaakt van dit pad door dagjes mensen.
Halverwege kruis je een strand afgang en om de dorst te lessen, even naar beneden lopen voor een kop koffie.        Na een caravanpark gepasseerd te zijn, wordt je door een stukje ruige natuur gestuurd, met bomen en bossages.        Goed de routetekens volgen en je hebt verder geen probleem.        Vlak bij Scarboro groeien de struiken over het pad, zodat je door een tunnel loopt.
Let wel op !        Hondenpoep        Civilisatie is niet ver weg.
Over de boulevard naar "Columbus cafe" en daar op het terras genieten van het uitzicht en de drukte.        De camping ligt voorbij Scarboro, dus eten halen en vervolgens langs de boulevard door lopen.        Een leuk stuk om zonder zorgen te lopen. (als het maar droog blijft)

Scarboro - Robin Hoods Bay                 20 kilometer

Het eerste stuk naar de Coastguard Lookout loopt prima, met mooie vergezichten.
Cloughton Wyke is een voorproefje van het op en neer gaan over deze kliffen.
Het stukje tussen "Rodgers Trod" en "Herbert Hole" koste ons een uur, terwijl het hemelsbreed misschien 2,5 kilometer is.        Vanwege het vele smokkelen vindt je hier zeer fraaie namen, voor opvallende gaten en uitsteeksels.        De regenbuien zal ik jullie besparen, maar in Ravenscare is een tearoom, dus ...... !        Na de golflinks, kun je Robin Hoods Bay in de verte zien liggen.    Door de vele wolken, met af en toe een zonnestraaltje er tussen door, wordt het een feeëriek landsschap.
Mocht je hier Lama's tegenkomen, kijk daar niet vreemd van op, ze horen hier thuis en zijn te huur.
Helaas niet om de hele reis je bagage te dragen, maar voor een dagje met een picknick is het wel zo gezellig.        Bij Stoupe bank Farm gaat het pad tot aan het strand.        Omdat het laagwater is lopen wij over het strand naar Boggle Hole.        Leuk hoor, als dan blijkt dat het pad in reparatie is en dus omgeleid.        Dan maar steil de bosjes in omhoog en maar zien waar je uitkomt.
Omdat wij al eens eerder in deze omgeving waren geweest, zie Coast to Coast, wisten wij dat de camping voor Robin Hoods Bay lag en na enig zoeken en vragen zijn wij daar veilig beland.
Melk, eieren en nog wat kleine dingen zijn op de camping te krijgen, maar voor de rest kun je beter Robin Hoods bay in lopen.

Robin Hoods Bay - Runswick Bay         24 kilometer

Natuurlijk veel te lang in de Pub blijven hangen, 11 uur in plaats van 10 uur, maar je ervaringen uitwisselen met ander Coast to Coast wandelaars doet je de tijd en de vermoeidheid vergeten.
Wij zijn op weg naar Whitby, maar je zult merken dat je het stadje pas ziet als je er bijna boven op valt.        Rond 12 uur zijn wij in Whitby, en Oh Boy, wat een contrast met de rustige cliff top paden.
Eten en drinken en .......        Over het strand zijn wij naar Sandsend gelopen.        Laag water en stevig zand, zodat wij vaart kunnen maken.    Omdat wij niet zeker weten of wij in Brunswickbay eten kunnen kopen, doen wij dat hier.        Het volgende stuk naar Kettleness gaat over een "disused railway" en daar ben ik dol op .        Geen hindernissen en lekker vlak......, helaas mochten we niet de tunnel in, zodat wij omhoog gestuurd werden.        Gelukkig had iemand er aan gedacht om een trap te maken.        Even een rust nemen en weer verder.        Over het strand naar Brunswick, maar helaas het tij begon op te komen en vlak bij Brunswick werden we afgesneden.        Geen nood, gewoon je eigen weg zoeken naar de top van de cliff.        (als je wel eens een Grand route in België gelopen hebt, leer je dit soort dingen als vanzelfsprekend te aanvaarden)
De camping ligt iets voorbij het dorp, dus doorlopen.        Het Hotel biedt alles wat je nodig hebt en de camping ligt goed beschut.

Runswick bay - Saltburn                         20 kilometer

Het Brunwick Bay Hotelheeft af en toe ook live muziek, dus onder het genot van een pint gezellig meezingen, van Ierse volksliedjes tot echte country and western songs.
Dankzij nieuwsgierige buren, konden wij afsnijden, door achter de camping door de heg te kruipen.
Staithes is het eerste vissersplaatsje dat wij tegen komen en geeft nog echt het 18e eeuwse gevoel.
Na weer een paar mijl kom je lang Skinning Grove, maar hier lijkt het wel of er een bom is gevallen. Vlug doorlopen dus en kijken of wij ergens anders nog koffie kunnen drinken.
Saltburn was dichterbij dan wij verwacht hadden, zodat wij algauw onze tent op een campsite hadden staan en zelf voor koffie en thee konden zorgen.
Het was maar goed dat wij ons eten al hadden ingeslagen, want wij zijn de tent niet meer uitgeweest vanwege de regen.

Saltburn - Kiledale                                 25 kilometer

Optimistisch opgestaan en een enigszins natte tent ingepakt, licht gewicht of niet, met aanhangend water wordt het wel erg zwaar.
Onder een spoorwegviaduct door en heerlijk gemaaide paden om over te lopen.
Wij gaan nu van de kust af en het is dus steeds klimmen geblazen, maar what goes up, must come down.        We moesten een autoweg oversteken en via een ingewikkelde route gingen wij naar beneden, om vervolgens weer aan de overkant naar de zelfde hoogte te stijgen.
Op de rotsen boven Guisborough heb je een prachtig uitzicht en wij vonden het een goede plek om te eten.        Het begon nu aardig te betrekken, zodat wij snel door gingen.
Een helse klap en de hemelsluizen gingen open.    Gelukkig van korte duur, maar het is nu drukkend heet.    Captain Cook monument is ons volgende doel en met een stroom water de heuvel af.    Even gerust op de parkeerplaats en meteen weer door naar Kildale.
Daar waren wij op tijd voor de postoffice store, dus wij hebben weer te eten..
Terwijl wij op de stoep een ijsje zitten te eten betrekt de lucht weer, en ik vertrouw het helemaal niet meer.
Vlug de rugzakken om en naar de campsite, na een kilometer zagen wij een bordje met CAMPINGBARN, dus dat was dwars door het veld heen er naar toe.
Nauwelijks waren wij binnen of de hemelsluizen gingen wederom open, maar nu bleef het uren achter elkaar regenen.    Als wij niet zo gelukkig waren geweest, had dit het einde van onze vakantie geweest, want zo'n stortbui gaat door alles heen.

Kiledale - Lord Stone's Cafe                     20 kilometer

Heerlijk geslapen op matrassen en ook onze tent is weer helemaal droog, dus wij kunnen er weer tegen.     Wij lopen over de rand van de Moors, met aan de rechterkant de vallei.
Normaal kun je ver kijken, maar nu is er niets anders dan wolken en mist.
Bij de ergste buien vinden wij steeds min of meer beschutting, maar droog houden wij het niet.
Onze spullen zitten in plasticzakken en deze zitten weer in een grote vuilniszak, zodat regenwater er niet echt bij kan komen, maar toch wordt alles klam.
Even zagen wij het niet meer zitten, want het bleef grijs aan de kant waar wij naartoe moesten en zelfs het schaap dat een paar meter verderop staat is verdwenen in de mist.     Na een kwartier werd de wereld weer zichtbaar en waren er ook stukjes blauw aan de hemel.
Het Coast to Coast pad is nu duidelijk te zien omdat er geel spul op is gegooid.    Even later zouden wij ontdekken wat dat gele spul is, n.l. SMURRIE, is het enige juiste woord en wij waren de betonmolens die het door elkaar mochten mengen.
Enkele jaren geleden hadden wij dit stuk al een keer gelopen, dus het was een feest van herkenning.
Doordat veel mensen de Coast tot Coast lopen, worden sommige delen met platte stenen beschermt tegen erosie, net zoals de Pennine way.
Na Clay Bank Top krijgen wij nog 3 colletjes van de 1e categorie over een afstand van 7 kilometer.
Gelukkig liggen er nu overal stenen, zodat het meer lijkt op trappen lopen.    Het afdalen bij Whin Stones was even lastig als het erop klimmen 6 jaar geleden; dankzij de stokken die wij gebruiken gaat het wel een stuk beter.    Na nog een laatste trap kwam Lord Stones Cafe inzicht en was het leed weer snel geleden onder het genot van een kop koffie.
Tentje achter een paar bomen opgezet en in het Cafe gegeten.

Lord Stone's Cafe - Osmotherly             13 kilometer

Kort en gemakkelijk, maar alles is nat, nat, nat.
Wij hebben weinig regen onderweg, maar toch lopen wij door.
Het is een echte camping, met douche en nog belangrijker een wasmachine met een droger.
Terwijl wij naar een geschikt plekje zoeken, gaan de sluizen weer open.    Vlug onze spullen in het toilet gebouw gezet en maar afwachten tot het weer droog wordt.
Later, het tentje staat en de was zit in de droger.
's avonds nog even naar de Golden Lion, om weer eens in een stoel te kunnen zitten.
Naar Helmsley gebeld voor een B&B adres, omdat daar nergens gekampeerd kan worden.

Osmotherly - Hembleton Inn                 19 kilometer
Wij zijn vanmorgen al later vertrokken, vanwege de regen.
Wij waren goed en wel het dal uit en het begon weer.            Gelukkig was er een hulsthaag, die de meeste regen tegen hield.    Zonder dit soort gelukjes redt je het niet.
De Hambleton Drove road is breed en ondanks de regen goed beloopbaar.
We zien de buien door de vallei trekken en elke keer vraag je je af wanneer het onze beurt weer is.
Aan de windzijde loopt een muur, dus in het ergste geval hebben wij wat beschutting.
Over Sutton Bank loop je over brede paden, dankzij onze stokken gaan wij niet onderuit, maar van stevig doorlopen is geen sprake.
Wij vinden het te gevaarlijk worden, dus besluiten wij door de akkers naar een parallel weg te komen.        Grote klompen modder hangen nu aan onze schoenen, het wordt nu wel erg veel misere .    De 3e grote bui van de dag trekt over, maar helaas dit keer geen enkele beschutting.
Wij proberen het nog onder een boom, maar deze is zo lek als een mandje en na 20 minuten geven wij het op en lopen gewoon door.
Bij de Hambleton Inn aangekomen, blijkt dat deze tot 7 uur 's avonds gesloten is, zodat wij zo goed en kwaad als het gaat onze tent opzetten en er met onze natte spullen in kruipen.
Als compensatie nemen wij een uitgebreide maaltijd in de inn en kunnen gelukkig goed doorwarmen en de kleren drogen.    Het menu kan ik jullie aanraden, maar neem je portemonnee goed gevuld mee.

Hembleton Inn - Helmsley                     16 kilometer

Dit laatste stuk biedt weinig bijzonders, dus waren wij reeds om een uur of  2 in Helmsley .
Wij zijn eerst naar de plaatselijke VVV gegaan, om uit te zoeken hoe wij naar Ilkley konden reizen.
Dit is geen enkel probleem, omdat er dagelijks om 9 uur in de morgen een bus naar York gaat.
Bij ons B&B adres werden wij aller hartelijkst ontvangen en er werd meteen aangeboden om onze was te doen, dus snel in bad en schone kleren aan, .... heerlijk om weer eens modder vrij te zijn.
Ook de tent gedroogd, dus wij kunnen er weer tegen.
Helmsley heeft een leuk dorpsplein en een kasteel, zodat wij als echte toeristen zijn gaan rondwandelen.
Het was rond 6 uur dat het begon te spetteren, en omdat wij nu allergisch zijn voor regen zijn wij de Royal Oak ingevlucht.
In plaats van dat het minder werd, werd het alleen maar erger, dus hebben wij van de nood een deugd gemaakt en de gehele avond in de Royal Oak door gebracht.
 

        TERUG

Dales way                  6 dagen                         128 kilometer

Ilkley - Appletreewick                 20 kilometer
Een ongelofelijk mooie dag, zon, zon en nog eens zon.
Het is weekend en iedereen is buiten bij Bolton Abbye, een van de vele abdij ruines die Engeland rijk is.        Bij Cavendish Pavalion kunnen wij wat drinken en eten en daarna op naar Appletreewick.    Rond 14.30 uur komen wij daar aan en na de tent op gezet te hebben gaan wij op onze matjes buiten lekker zonnen.

Appletreewick - Hubberholme     25 kilometer
Maandag 3 augustus 1998

  8 uur    Het regent
  9 uur    Het regent
10 uur    Het regent
11 uur    Het regent
12 uur    Het regent
13 uur    Het regent
14 uur    Het water is op en iemand zal door de regen heen moeten om water te halen.
15 uur    Wij zijn het zat en het lijkt wel minder te regenen.
16 uur    De rivier is buiten haar oevers getreden en de paden zijn onder gelopen.
              Over de weg gaan wij naar Burnsall, in de Post office kopen wij zonnige kaarten van de omgeving en in de Red Lion gaan wij de adressen er op zetten.        Eindelijk kunnen wij weer rechtop zitten.    Rond een uur of 6 gaan wij terug naar Appletreewick en 's avonds pakken wij een pint in de Carven Inn.
Loopafstand 0 kilometer.

Hubberholme - Cow dub Farm     25 kilometer

Vandaag gaan wij het dal van Wharfe uit, dus het gaat een aardige klim worden naar Cam Fell

  Maar eerst lopen wij door Langstrothdale tot aan Beckermonds.        Dit zijn de echt mooie plekjes in North Yorkshire.
Op weg naar Camhouses daalt het tempo gestaag, omdat wij steeds van het pad moeten afwijken, het lijkt af en toe wel een riviertje.        Vlak voor Cam houses komt een helikopter laag voor ons hangen, waarschijnlijk zijn zij nieuwsgierig wat er gebeurt, omdat Cam Houses verbouwd wordt.
Helaas geen koffie en thee voor ons.
Wij naderen nu de kruising met de Pennine way en helaas was ik alweer vergeten hoe slecht beloopbaar dit stuk is.    Wij komen nu weer wandelaars tegen en maken af en toe een praatje en wisselen ervaringen uit.        De Roman road (ook zo'n bekend Engels fenomeen) ligt voor ons.
't is dat het op de kaart staat, maar anders zou ik het niet weten.
Wij kunnen het treinviaduct van Ribbleshead zien liggen, maar Denthead is niet zichtbaar.
Dat klopt, omdat het nog zo'n anderhalf uur, heuveltje op en neer gaat en dan een bocht om en ......
Ligt het plotteling voor je.        Nu dalen wij af in het Dentdal en de wind is verdwenen, zodat de jassen uitkunnen.

Cow dub Farm - Dent                   7 kilometer
Gisteravond was het aarde donker en vanmorgen regent het.        Omdat Cow Dub Farm niets te bieden heeft, besluiten wij de boel toch in te pakken en op weg naar Dent te gaan.        Dit is al de 2e keer dat wij de tent van binnenuit afbreken, dus wij worden er al een beetje handig in.
Over de 7 kilometer kunnen wij kort zijn, n.l. Hoe ver het was en hoe nat.
Gelukkig vinden wij letterlijk een droog en warm welkom in het George en Dragon Hotel.
Wij kunnen alles drogen en weer schoonmaken, dus blijven wij optimistisch.

Dent - Cowperthwaite Farm         25 kilometer
 
Ondanks de regen zetten wij toch door en dan kun je onderweg dit soort taferelen tegen komen, dat een koe tot haar uiers toe in het water staat om te grazen.

            Door steeds zoveel mogelijk aan de zijkanten van de paden te lopen en af en toe een omweg te maken, weten wij onze schoenen en voeten redelijk droog te houden, maar een pretje is het niet.    Vooral van rusten onderweg komt nauwelijks iets, omdat je nergens even kunt zitten, doch niet alles is grim en onderweg vinden wij frambozen en dat is weer een lekkere opkikker.
Cowperthwaitefarm heeft gelukkig ook een bunk house, zodat wij geen tent hoeven op te zetten en de boel weer een beetje kan drogen.        Ook hier zijn wij weer de enigen, terwijl zij voor 30 man plaats hebben.

Cowperthwaite Farm - Burnside     10 kilometer

Over een stukje van 10 kilometer doen wij 5 uur, dus je kunt nagaan hoe slecht het terrein is.
Gelukkig begint later op de dag de zon door te breken en voor het eerst sinds 3 dagen, kunnen wij de toppen van de heuvels weer zien.
Burnside is een company town, met een grote papierfabriek en verder is er weinig te beleven.
Ons B&B adres is prima en we worden uitgenodigd om met de auto naar Kendel gebracht te worden, dit nemen wij aan en zo wordt het toch nog een geslaagde dag.

Burnside - Bowness                     16 kilometer

De zon schijnt en de bergen van het Lake district zijn zichtbaar in de verte.
Al zompent trekken wij verder, maar kunnen nu van de omgeving genieten.
Boven Windemere nemen wij een extra lange rust, om van de omgeving te genieten.
De finish trekt en wij denderen de heuvel af naar het officiële eindpunt, n.l. een stenen bank.        Daar ontmoeten wij mensen, die aan de tocht willen beginnen (op sandalen) wij vertellen dat het verderop enigszins muddy is, zodat ze beter ander schoeisel kunnen aantrekken.
Hierboven heerst nog een zondagse rust, maar als wij beneden aan het meer komen, lijkt het wel een kermis.

    TERUG

Het toetje                     The old man of Conniston
 
 
  Wij zijn niet in Windemere gebleven, maar doorgegaan naar Conniston.

 
The old man was ons aangeraden, en met onze 3,5 week training dan ook geen enkel probleem.
 
 Walking via the prison to the top of the old man of conniston

Als de rook om je hoofd is verdwenen ........................... !

NOG MEER WANDELEN             

Modelbootjes kijken